Dubbele laksheid bij homogeweld

Zijn de roze kalveren in Amsterdam en Utrecht al verdronken?

Homofoob geweld staat weer even volop in de belangstelling. Deze week stonden zowel schriftelijke vragen aan de gemeenteraad in Amsterdam als een raadsvergadering in Utrecht op het programma. De insteek in beide gevallen: door homofobie geïnspireerd geweld.

Eerst Amsterdam. Maandag 29 augustus dienden VVD'ers Robert Flos en Daniel van der Ree schriftelijke vragen in bij de gemeenteraad, over een incident de week ervoor. Daarbij werd een 63-jarige man mishandeld terwijl hij op pad was in cruisinggebied De Oeverlanden (De Nieuwe Meer). 

De vragen haken onder andere in op een artikel van de gratis krant Metro, waarin werd gerept over de lage aangiftebereidheid van slachtoffers van geweld op dergelijke plekken, wat voortkomt uit het gegeven dat de bezoekers liever anoniem blijven. Op zich niet heel verbazingwekkend. Wel is het opvallend dat de vragen pas komen nádat een man het ziekenhuis in is gewerkt. 

Al in februari 2007 schrijft een website die homo-ontmoetingsplaatsen volgt dat  “de criminaliteit welig tiert” in De Oeverlanden. Hoewel het dan nog vooral over berovingen lijkt te gaan, wordt er in augustus gemeld dat er “weer potenrammers actief” zijn. En inderdaad, dan staat het punt in 2011 dan eindelijk op de agenda. Maar reken niet snel op antwoorden: voor beantwoording staat maximaal vier weken, dus tot die tijd moeten gepeste homo's maar even geduld hebben. Bovendien: de raad is toch nog op reces. Pas op 5 september leest men de post weer.  

Misselijkmakend

In Utrecht is de situatie qua vlotte aanpak in wezen niet veel anders. Daar werd in 2008 een lesbisch studentenstel de wijk Zuilen uitgepest. Het programma Netwerk ging in oktober dat jaar bij ze langs, toen ze inmiddels al op een schuiladres woonden. Burgemeester Aleid Wolfsen reageerde destijds tegen Netwerk op de beelden van hun lege, oude huis (met kapotgeslagen ramen): 

“Als je dat dan een beetje zo ziet in een woning, dan denk je ja; als je je ergens veilig moet voelen, dan is het in je eigen huis. Nou dat is hier beslist niet het geval. Dat is wel treurigmakend, ik zou bijna zeggen misselijkmakend.”

Nog geen jaar later doet een homoseksueel stel uit de wijk Terwijde voor het eerst aangifte. Er zullen nog vele aangiftes volgen. De mannen hebben last van scheldpartijen, vernielingen en bedreigingen. De aangiftes blijven zonder veel resultaat, een verzoek om camera’s op te hangen wordt afgewezen vanwege de privacy van de bewoners.

Zonder resultaat

Na ruim een half jaar wordt een herkende dader dan toch gehoord. Maar: per telefoon. Want: de dader had geen zin om naar het bureau te komen. Uiteindelijk geeft het homostel het dan ook maar op en vertrekt gedesillusioneerd uit hun wijk. 

Dinsdag 30 augustus werd in een vergadering door de Utrechtse raad met de ‘driehoek’ van burgemeester, officier van justitie en politiechef gesproken over de zaak. Deze drie erkennen in een brief aan de gemeenteraad dat er op vier punten dingen fout zijn gegaan:

  1. Er was geen vertrouwensband en er is niet goed gecommuniceerd met het stel;
  2. Een getuige is pas na acht maanden gehoord en dat was veel te laat;
  3. Er hadden eerder camera's geplaatst moeten worden;
  4. Het dossier dat naar het Gerechtshof is gestuurd, was onvolledig.

“Er is geen misverstand over mogelijk, dit zijn de zaken waar je buikpijn van hebt. En dat is buitengewoon vervelend.” - Burgemeester Wolfsen

Gesteggel

Zoals gebruikelijk bij bestuurlijke discussies over situaties waarbij iets mis ging, werd zo nu en dan uitvoerig gesteggeld over details. In het zogenoemde feitenrelaas werd melding gemaakt van een steen die door een ruit was gegaan, terwijl dit volgens een raadslid een kei zou zijn geweest. 

Een ander raadslid ging in op het in het feitenrelaas genoemde advies aan het stel om contact met de jongeren te vermijden, terwijl in een e-mail stond dat ze het moesten vermijden. Nou goed, er was ook betere kritiek, maar daarvan legde de Utrechtse burgemeester het meeste naast zich neer. 

Zijn eigen conclusie was dat er op bepaalde punten “scherper” gehandeld had moeten worden. Ook zijn er volgens Wolfsen lessen getrokken. Procedures zijn of worden herzien en bij nieuwe incidenten wordt “vanaf dag één” een vertrouwens-contactpersoon ingezet. Na enig aandringen (en nadat D66 en later andere partijen het zelf maar deden) bood de burgemeester zelfs publiekelijk zijn excuses aan.

Gay Alert tijdens kantooruren

In de brief aan de gemeenteraad werd ook nog het Gay Alert nummer genoemd, dat op 1 november 2010 door de gemeente werd gelanceerd. “Waar mensen naar kunnen bellen als zij vanwege hun seksuele voorkeur gepest of geïntimideerd worden”. 

Wel alleen tijdens kantooruren, want de bellers worden te woord gestaan door het Klant Contact Centrum (KCC) van de gemeente, dat ook de telefoontjes naar het algemene telefoonnummer afhandelt. 

“De ervaringen tot dusverre met Gay Alert zijn positief.” Interessant, want het nummer was halverwege februari dit jaar pas 18 keer gebeld, zo bleek toen uit raadsvragen. Waarvan acht keer door journalisten, en wat mensen met psychische problemen. Maar ís een melding serieus, dan geeft het KCC de melding “met voorrang” door aan de gebiedsmanager veiligheid van het wijkbureau waar je onder valt. Die gebiedsmanager veiligheid belt de beller dan weer terug om te bespreken wat er loos is. 

Inderdaad: men kan zich afvragen wat het nut is van een speciaal 'homonummer' als de beller vervolgens toch bij dezelfde mensen uitkomt. “Hallo, u spreekt met een homo.” “Oh meneer, dan krijgt u voorrang bij de gebiedsmanager veiligheid!”. Yes!

Interessant item?
Via de buttons hieronder tip je gemakkelijk je vrienden en bekenden op Facebook of Twitter!

Geef hier je mening over dit item!

comments powered by Disqus