Wat ooit nog íets meer een bruisende scene was, is nóg meer verworden tot een digitale theekrans waar zelfs Pickwick de truttigheid niet van zou kunnen vergroten. 

Kijk, ik ben de laatste om te wijzen. De afgelopen vijf jaar (bijna op de kop af, maar dat is puur toeval verzeker ik u) ben ik doorgegaan met mijn leven. Destijds was ik aan het einde van mijn twintiger jaren, en wat er zoal om mij heen gebeurde, kon mij nog altijd wel wát interesseren. En ik ventileerde die interesses met verve op RozeRijk.nl. Daarmee was ik één van de velen, want op talloze websites, blogs en andere publicaties was er van alles gaande.  

Daarna werd ik overvallen door een periode van hevige verliefdheid, verloving en uiteindelijk hypotheken. En voordat iemand het dan doorheeft, staat hij op zaterdagmiddag samen met de rest van dit mooie land in de rij bij de kassa voor de grote boodschappen, in plaats van zich nog wild en onbezonnen te buigen over semi-kritische schrijfsels. Het lijkt er echter op dat ik niet de enige was. Met mij verdween veel inhoudelijkheid van het Nederlandstalige web. Als oud-columnist verleer je je streken toch nooit helemaal, en het begon de laatste tijd, kort gezegd, dan ook wel weer wat te kriebelen. 

En ik ga hier dan  ook beweren dat het alleen maar erger is geworden met de gezapigheid die ik vijf jaren geleden al aankaartte. Er gebeurt online op inhoudelijk vlak geen ene fuck meer, beste mensen.  

Natuurlijk zijn profielensites als gay.nl en gayromeo.com inmiddels ingehaald door een gelegenheidsoffensief van apps als Grindr, Jack'd, Scruff, PlanetRomeo, Bender en iDateGay, gecombineerd met de 'misschien ken jij deze mensen ook wel' functie van Facebook en gelardeerd met een vleugje Twitter. De ik-ben-geil-en-ik-zoek-iemand-groep in de digitale wereld heeft dan ook niets te klagen. 

Maar wat mist er nu in deze opsomming? Inderdaad. In de lange lijst van digitale zaken ontbreekt de inhoudelijke kant. 

Waar is de inhoud? Zijn er in dit land nu echt zo weinig intelligente homo's en lesbo's dat er geen schrijvend wezen meer zijn nek durft uit te steken? Het lijkt erop, want waar de dating-initiatieven dus genoeg hebben doorgemaakt, zijn de publicerende holebi's van dit land ver te zoeken. 

Expreszo, destijds goed voor een rel of wat, schijnt nu een vast onderdeel van het COC te zijn (was mij, de eerlijkheid gebied mij dat te zeggen, ontgaan omdat ik Expreszo al lang uit het oog verloren was - ik ben dan ook niet de doelgroep). Bij Gay News zie ik weinig meer gebeuren. Ikbengeintegreerd.net is plat. Kroesje.nl gestopt. Kamkrant.nl een mager aftreksel van wat het ooit was. Queerzine.com is leeg. Holebi.net weg. 

Ergens is dat logisch, want met journalistieke producten is dezer dagen geen nagel om aan je kont te krabben meer te verdienen. Maar toch vind ik het zonde. 

Hoe heerlijk vond ik het dan ook dat ik een paar dagen geleden via Twitter een oproep las van deze ene club: MVS. Ze zochten mensen! Die ook nog eens zo gek zijn om voor niks en noppes te werken. Een oproep die ik niet kon laten liggen. Dat bij MVS weer een groep oud-medewerkers van RozeRijk.nl werkt, maakte het voor mij alleen maar des te gemakkelijk om in te stappen. 

Dus ja, beste mensen, U zult mij niet meer kennen, en dat is volledig terecht want ik ben ook een nobody. Maar ik ga het er weer op wagen. Voor een ander medium, mét hypotheek en ja, nog steeds met een mening; vooral over de homoseksuele mediawereld, maar een uitstap is zeer zeker niet uitgesloten. 

U hoeft mijn stukken alleen maar te lezen omdat u open staat voor andermans meningen. Ik mag hopen dat ik weer punten ga aankaarten die uw interesse wekken, en ik sta zeer zeker open voor úw standpunten. Het staat u dan ook vrij om uw mening op mijn stukken te gaan geven. Omdat ik vind dat een ieder de kans moet krijgen om mijn voor kritiek en feedback opengezette deur in te trappen. 

Dus trapt u maar, en u leest snel weer meer van mij!  

Groet, 

Sjors van Kessenich