Speech Dennis Boutkan op Dodenherdenking
4 mei 2012: Vrijheid Geef Je Door
Om en om geven jaarlijks vertegenwoordigers van COC Nederland en COC Amsterdam een toespraak tijdens de Dodenherdenking op het homomonument in Amsterdam. Dit jaar was de beurt aan Dennis Boutkan, voorzitter van COC Amsterdam; dit is zijn speech.
Vrijheid Geef Je Door
Wie nog beter luistert hoort de hartslag van de vrijheid. Het homomonument is het roze kloppend hart van Amsterdam. De driehoek verleden, heden en toekomst die ons hier verbind en de verschillende tijdsgewrichten en generaties aan elkaar rijgt. Op deze plek die dit jaar 25 jaar bestaat, doen we dit voor de 24e keer.
Wie goed om zich heen kijkt ziet mensen die vrijheid herdenken.
Dat doen we in rust en in het sterke besef dat wij niets zouden zijn zonder de generaties voor ons. Het verbinden van de tijd, het overdragen van je persoonlijke geschiedenis is misschien wel de mooiste en moeilijkste opgave die een mens zich kan stellen.
Hoe geef je vrijheid door?
Als mijn grootvader mij als 15 jarige niet mee had genomen naar het 1e wereldoorlog slagveld van Verdun in Frankrijk, zou ik minder hebben gevoeld wat de waanzin is van de gevolgen van onvrijheid. Zijn emoties werden mijn emoties.
Als ik denk aan mijn bezoek aan Robben Island, Zuid Afrika, waar een medegevangene van Nelson Mandela een rondleiding gaf in de voormalige gevangenis voor politieke gevangenen. Zijn verhaal over onvrijheid kwam hard binnen.
Vrijheid geef je door, door de betekenis van onvrijheid te laten ervaren. Onvrijheid kennen we nog steeds.
Over de hele wereld werden in 2011 222 transgenders vermoord. Iets waar opmerkelijk weinig aandacht voor is. In St. Petersburg krijg je een boete als je meeloopt in een demonstratie voor gelijke rechten voor homoseksuelen. Als je al de kans krijgt om te demonstreren. In Irak worden homo’s, lesbiennes, transgenders, biseksuelen stelselmatig geminacht, vernederd, verkracht of vermoord.
En in Nederland? In Nederland worden sommige jongeren het huis uitgezet als ze zeggen dat ze homoseksueel zijn. In Nederland kan je als homoseksuele leraar worden ontslagen. In Nederland mag je als paar van hetzelfde geslacht wel trouwen, maar mag een ambtenaar dit weigeren als hij dit niet wil. Als roze Nederlander is hand-in-hand over straat lopen geen vanzelfsprekendheid, net zo min als veilig in je woonomgeving homoseksueel kunnen zijn, vrij van buurtellende.
Tegelijkertijd moeten we vieren dat we hier massaal kunnen staan. Voor het eerst in de geschiedenis met een minister die hier namens het kabinet spreekt. Samen met leger, politie en hulpverleners. In veel landen, ook in Europa, zouden we juist tegenover elkaar staan, in plaats van met elkaar. En ook hebben we in Amsterdam burgemeester en wethouders die de roze agenda in het hart hebben gesloten. En met hen vele andere inwoners en maatschappelijke organisaties.
Ook dat herdenken we vandaag en vieren we morgen.
Het doorgeven van vrijheid, daar zoeken we als community steeds naar. Want vrijheid is niet alleen iets dat is vastgelegd in de wet. Ook al zijn grondrechten geborgd in de wet, als geen ander weten we dat het achterblijven van sociale gelijkheid voor minderheden leidt tot ongelijkheid, uitsluiting en het veelkoppig monster dat discriminatie heet.
Vrijheid is vooral de vrijheid die we beleven, die we ervaren, die we voelen. Die zoals nu zichtbaar aanwezig is, maar soms onzichtbaar afwezig is. Een vrij land wordt vrijer door beter om te gaan met verschillen tussen mensen. Door een samenleving te zijn die zoekt naar overeenkomsten, in plaats van verschillen te vergroten. Daarin ligt een enorme verantwoordelijkheid bij hun die de macht hebben en bij hun die deel uitmaken van die samenleving.
Als belangrijke minderheidsgroep zullen wij altijd en overal ongelijkheid bestrijden.
Vrijheid geef je door als een verhaal van generatie op generatie. Nieuwe generaties voegen nieuwe hoofdstukken toe aan de strijd om te kunnen zijn wie je bent. Geef door wat je gisteren hebt geleerd om vrij te worden, vandaag ervaart om vrij te zijn en morgen gaat leren om vrij te blijven. Draag dit over aan je geliefden, je dierbare vrienden, je familie, je kinderen.
Wie vrijheid doorgeeft wordt een beter mens.
Uitgesproken door Dennis Boutkan, voorzitter COC Amsterdam, ter gelegenheid van Dodenherdenking bij het homomonument, 4 mei 2012 (Alleen het gesproken woord telt)
Interessant item?
Via de buttons hieronder tip je gemakkelijk je vrienden en bekenden op Facebook of Twitter!
Tweet
Geef hier je mening over dit item!
comments powered by Disqus