Column | I wanna take you to a straight bar

Mickey richt zich op de (problemen in de) horeca...

Is het verdwijnen van de homokroeg een teken van toegenomen acceptatie, of juist het tegenovergestelde? Dat is de vraag die Mickey zichzelf stelde in Gewoon - MVS Radio van zaterdag 5 januari...

De homokroegen in Amsterdam lijken in rap tempo achter elkaar het loodje te leggen. Na de dood van Kooistra volgde snel de val van de Reguliersdwarsstraat. In 2011 zou hier zogenaamd weer nieuw leven in zou worden geblazen door de opening van de Ludwig II, Havana en de EVE en een doorstart van de Soho.

Inmiddels is er van het homogehalte van de Ludwig II nog maar weinig over, is de Havana meerdere keren gesloten en weer geopend als heterobar en heeft ook de EVE haar deuren moeten sluiten. In het pand van de oude Exit is sindsdien de NYX geopend dat vooralsnog een succesformule lijkt en ook de Soho draait nog wel door, zij het in gestutte vorm.

Verder kabbelen in de Reguliersdwarsstraat de Taboo en de House of Rising ook voort, maar van de ooit zo levendige straat is weinig meer over. De afgelopen Koninginnedag en Gay Pridefeesten waren karig en niets in vergelijking met een aantal jaar geleden.

Toen was de hele Reguliersdwarsstraat overdekt met een plafond van lampen, speakers en podia met (half)naakte dansers.

Menig homo trok na de ineenstorting van het Kooistra-imperium richting de Amstel en de omgeving van het Rembrandtplein, maar ook daar lijkt nu een einde aan te komen. Cafe Rouge sloot onlangs, en ook de Lellebel lijkt, volgens vaste bezoekers, steeds minder publiek te trekken; misschien zelfs te weinig om open te blijven. Alhoewel de geruchtenstroom rond de Lellebel al een aantal jaar bestaat. Maar ook aan de andere kant van het centrum gaat het minder en heeft de Cozy bar ook haar deuren moeten sluiten.

De gratis krant Metro kopte 13 december met de titel ‘homo kiest vaker voor heterokroeg’ waarin de langzame ondergang van verscheidene zaken in Amsterdam werd verklaard door een toegenomen tolerantie jegens homoseksuelen.

In het artikel spreken COC persvoorlichter Philip Tijsma en Gay&Night bladmanager Martijn Tulp van ‘groeiende tolerantie’ en ‘onderlinge acceptatie’. Dat grootstedelijke (autochtone) jongeren steeds minder problemen lijken te hebben met homoseksualiteit is geen nieuws maar een trend die al jaren zichtbaar is.

Of het verdwijnen van de homohoreca een illustratief voorbeeld van deze trend is, is nog maar de vraag.

Er zijn immers legio andere redenen waarom (homo)horeca in Amsterdam het moeilijk hebben. De horeca in Amsterdam hebben sinds de crisis sowieso te kampen gehad met teruggelopen bezoekersaantallen. Uit recente berekeningen van de Rabobank blijkt dat cafés in het derde kwartaal van 2012 3,2% minder omzet draaiden vergeleken met een jaar eerder, iets waar de homohoreca als kleinere tak van het grote geheel logischerwijs ook niet aan kon ontsnappen.

Een ander probleem is de weinig onderscheidende functie die de homohoreca de laatste jaren hebben. Waar een homobar of –club voorheen nog dé plek was om andere homo’s te ontmoeten, is dit tegenwoordig voor het grootste deel overgenomen door apps en websites als Grindr, Growlr en Gayromeo. Wanneer een gaybar dus niet veel anders meer is dan een toog met een tap met een roze randje, waar wellicht ook nog wat oudere mensen rondlopen die geen gebruik maken van Grindr is het voor de de meeste jongeren al snel niet spannend meer en zoeken zij hun heil wel in het heterocircuit.

Een tweede onderbelichte reden voor het verdwijnen van het jonge homopubliek uit de traditionele homohoreca staat misschien zelfs haaks op de uitspraken van Tijssen en Tulp. De laatste jaren klinkt er vanuit de jonge hoek steeds vaker het geluid dat men niet zit te wachten op gay-prides en verwijfde nichten, maar liever jongens en meiden ontmoet die ‘normaal’ zijn, wat dat dan ook mag wezen.

Reeds in 2009 was deze trend zichtbaar nadat uit een onderzoek van EénVandaag bleek dat veel homojongeren negatief stonden ten opzicht van de Amsterdamse Gay Pride, een trend die de afgelopen jaren niet per sé is afgenomen.

De acceptatie naar de eigen achterban lijkt zo langzaam te verdwijnen en plaats te maken voor onopvallend, traditioneel heteronormatief, gedrag, terwijl het juist het verzet tégen een heteronormatieve maatschappij was die de verregaande emancipatie veroorzaakte waar Nederland jarenlang wereldberoemd om was.

De jonge generatie schijnt zich maar half, of zelfs niet, bewust te zijn van het feit dat zichtbaarheid het wapen was waarmee zoveel voor rechten is gestreden.

Wanneer ‘de jeugd’ dan nog even uit de band wil springen zijn er altijd nog de zeer drukbezochte feesten als F*cking Pop Queers en Supertoys in Amsterdam en Pann in Utrecht, bovendien staat ook in Amsterdam de Trut na ruim vijfentwintig jaar nog elke zondag stampvol. En wat te denken van het zeer succesvolle Milkshake Festival afgelopen zomer? Waarmee weer meteen de vinger op de zere plek wordt gelegd: alleen wanneer een feest of bar zich écht weet te onderscheiden door een thema of sfeer, is het voor de jonge homo nog interessant om naartoe te gaan.

Wanneer de traditionele homohoreca zich niet goed aan weet te passen en slechts de bekleding van de bankjes vernieuwt, is het geen wonder te noemen dat de klandizie wegblijft en hun heil liever op feesten of in meer algemene discotheken zoekt. Dat ze hier vervolgens niet gelijk in elkaar worden geslagen om hun geaardheid zal ongetwijfeld helpen, maar is moeilijk als tekenende factor aan te wijzen in het verdwijnen van de homohoreca. En wanneer onderlinge acceptatie veroorzaakt lijkt door meer heteronormatief door homo’s is het nog maar de vraag of dit een positieve ontwikkeling is.

Want oh wee als men aan je zou kunnen zien dat je homo bent…

Mickey

---

Deze column werd eerder live uitgesproken in het MVS-radioprogramma Gewoon MVS Radio.

Interessant item?
Via de buttons hieronder tip je gemakkelijk je vrienden en bekenden op Facebook of Twitter!

Geef hier je mening over dit item!

comments powered by Disqus